Geleneksel görüşün aksine, son yirmi yıldır yapılan araştırmalar, sperm hücrelerinin sadece DNA taşımadığını gösteriyor. Babaların beslenme alışkanlıkları, egzersiz düzenleri ve stres seviyeleri gibi yaşam tarzı faktörleri hakkında bilgileri içeren RNA moleküllerinin de sperm içinde yumurtaya aktarıldığı ortaya çıktı. Bu "DNA dışı" aktarımlar, döllenme sonrası embriyonun genomik aktivitesini etkileyerek gelişimini ve yetişkinlikteki özelliklerini şekillendirebiliyor. Bu bulgular, kalıtım hakkındaki düşüncelerimizi kökten değiştirebilir ve babanın çocuk sahibi olmadan önceki deneyimlerinin gelecek nesli etkileyebileceğini öne sürüyor.
Araştırmacılar, özellikle RNA moleküllerine odaklanmış durumda. Bu kısa ömürlü DNA kopyaları, belirli bir zamandaki genetik aktiviteyi yansıtıyor. Fare modelleri üzerinde yapılan çalışmalar, çevresel faktörlerin sperm RNA'larını düzenleyebildiğini, bu moleküllerin özellikleri yavrulara aktarabildiğini ve döllenme sonrası embriyonik gelişimi etkileyebildiğini gösteren önemli kanıtlar sunuyor. Ancak, deneyimlerin nasıl kodlandığı, spermden yumurtaya nasıl aktarıldığı ve gelişen embriyoyu nasıl etkilediği gibi mekanik detaylar hala tam olarak anlaşılamamış durumda. İnsanlar üzerinde araştırma yapmanın zorlukları nedeniyle, araştırmacılar sonuçlarını temkinli bir şekilde yorumluyor.
Epigenetikçi Colin Conine gibi uzmanlar, sperm RNA'sının genetik olmayan bilgiyi nasıl aktardığına dair mekanizmaların hala "muğlak" olduğunu belirtse de, kanıtlar her geçen gün artıyor. En son 2025 Kasım'ında Cell Metabolism dergisinde yayımlanan kapsamlı bir makale, baba farenin egzersiz rejiminin moleküler etkilerini detaylı bir şekilde inceledi. Bu çalışmalar, babanın yaşam tarzının gelecek nesiller üzerindeki etkilerini anlamak için yeni bir kapı aralıyor ve kalıtımın sadece genetik koddan ibaret olmadığını gösteriyor.
Babaların yaşam tarzı seçimleri, genetik mirasın ötesinde, sperm RNA'sı aracılığıyla yavruların gelişimini ve sağlık durumunu etkileyerek kalıtım anlayışımızı genişletiyor.