1960'larda Steve Baer, Drop City sanatçı topluluğunda kubbe yapılarına olan ilgisiyle biliniyordu. Buckminster Fuller'ın jeodezik kubbelerinden farklı, daha uyarlanabilir ve modüler yapılar arayışında olan Baer, zonohedra geometrisini keşfetti. Bu araştırmaları sonucunda, üç adet rhombicosidodecahedron (RID) parçasını birleştirerek "üçlü kubbe" adını verdiği ikonik bir yapı inşa etti. Ancak bu yapım sürecinde önemli bir geometrik sorunla karşılaştı: üç RID'i bir nokta etrafında birleştirmeye çalıştığında, aralarında tam olarak kapanmayan bir açısal boşluk oluştu. Beklenen 120° yerine 116.56505°'lik irrasyonel bir açı, Baer'da büyük bir hayal kırıklığına yol açtı ve bu durumu "doğa tarafından ihanet" olarak nitelendirdi.
Baer'ın karşılaştığı bu sorun, 3 boyutlu uzayda mükemmel birleşmenin imkansızlığını gösteriyordu. Makale, bu geometrik açmazı aşmak için 4 boyutlu bir yaklaşıma işaret ediyor. Dört boyutta, her bir RID kendi 3 boyutlu uzayında (hiperdüzlem) uygun açılarda konumlandığında kusursuz bir şekilde birleşebiliyor. Bu durum, belirli bir tekdüze 4 boyutlu politopun varlığıyla açıklanıyor. Bu 4D politop, dodecahedral hücreleri prizmalar ve tetrahedra ile ayırarak, RID'leri üst üste binen bir yapıda sarmalıyor.
Bu 4 boyutlu yaklaşımın Zometool gibi sistemlerle 3 boyutlu olarak inşa edilebilir projeksiyonları olduğu belirtiliyor. Dolayısıyla, Baer'ın üçlü kubbesinin üç katlı simetrisini yeniden yaratmak için 4 boyutlu geometriden faydalanmak mümkün oluyor. Bu, sadece teorik bir çözüm değil, aynı zamanda pratik uygulamaları olan bir geometrik keşif olarak öne çıkıyor.
Geometrik kısıtlamaların üstesinden gelmek için daha yüksek boyutlu matematiksel modellerin nasıl kullanılabileceğini gösteriyor.