Lord of the Rings gibi uzun bir eseri iki aydır okuyan yazar, okuma hızını bilinçli olarak yavaşlatmanın deneyimini nasıl zenginleştirdiğini anlatıyor. Geleneksel olarak okuma hızını göz hızıyla sınırlamak yerine, her cümleye daha fazla zaman ve dikkat ayırarak, Tolkien'in dünyasının ve anlatımının derinliklerine inmeyi başarıyor. Bu yavaşlama, hikayenin olaylarının daha fazla ağırlık ve güçle kendisine ulaşmasını sağlıyor, metindeki imgelerin ve ruh hallerinin zihninde daha etkili bir şekilde yayılmasına olanak tanıyor.
Bu deneyim, yazara uzun zaman önce fark ettiği bir yemek yeme paradoksunu hatırlatıyor. Tıpkı okumada olduğu gibi, yemek yeme hızını yavaşlattığında, daha az miktarda yiyecekten çok daha fazla keyif alabiliyor. Her lokmaya verilen ekstra dikkat, yiyeceğin 'iyi özünün' daha fazlasının kendisine ulaşmasını sağlıyor. Paradoksal olarak, bu 'iyi özü' arayışı genellikle hızlı yemeye ve aradığı şeyin çoğunu kaçırmaya neden oluyor. Yavaşlamak, hem okumada hem de yemekte, tüketilen şeyden alınan hazzı ve anlamı otomatik olarak artırıyor. Tıpkı elektrik süpürgesini yavaş kullanarak halıdaki kirin daha fazlasını toplamak gibi, yavaşlama eylemi de deneyimin kalitesini ve derinliğini artırıyor.
Okuma ve yeme gibi tüketim eylemlerinde yavaşlamak, deneyimin kalitesini ve alınan hazzı önemli ölçüde artırır.