Yazar, günümüzün "çevrimdışı olma" ve "içe dönük yaşama" eğiliminin aksine, insanların daha fazla çevrimiçi ve kamusal olmasını savunuyor. Makale, okuyuculara hitap ederek, başkalarının yazılarını okurken duyulan memnuniyeti ve daha fazla içerik arayışını vurguluyor. Yazar, beğendiği bir yazarın tüm yazılarını okumak istediğini ve bu tür paylaşımların gelecekteki arkadaşlıkların temelini atabileceğini belirtiyor. Kendi deneyimlerinden yola çıkarak, kişisel veya "tuhaf" bulduğu yazıların bile genellikle okuyuculardan büyük ilgi gördüğünü ve "anlaşıldım" hissinin paha biçilmez olduğunu aktarıyor. Bu durum, yazmanın ve paylaşmanın insanları bir araya getiren güçlü bir araç olduğunu gösteriyor.
Yazar, bir şeyi yapıp da hakkında yazmadığında veya dışarıya dönük bir kanıt üretmediğinde, o şeyin hiç yaşanmamış gibi olduğunu düşündüğünü ifade ediyor. Karanlıkta kalan birçok proje ve deneme olduğunu belirterek, daha fazla şeyi gün ışığına çıkarmak istediğini vurguluyor. Tam bir blog yazısı olmasa bile, en azından bir tweet ile paylaşmanın önemine değiniyor. Bu yaklaşım, sadece kişisel başarıları belgelemekle kalmıyor, aynı zamanda başkalarına ilham verme ve bilgi birikimini artırma potansiyeli taşıyor.
Okuma alışkanlıklarını da kamusal hale getirmenin faydalarına değiniliyor. Yazar, Goodreads gibi platformlarda okuduklarını paylaşmanın kendisini motive ettiğini ve daha fazla kitap okumasına yardımcı olduğunu belirtiyor. Özel okumanın "solipsist" (benmerkezci) olduğunu savunarak, Dante'nin "De Monarchia" adlı eserinden alıntı yapıyor: "Yüksek Doğa'nın hakikat sevgisini mühürlediği tüm insanlar, gelecek nesillerin çabalarıyla zenginleşmesi için özellikle çalışmalıdır." Kamusal paylaşımın, kişisel şüphe ve keyfilikle mücadele etmenin bir yolu olduğunu, öğrenmeye ve üretmeye bir amaç kattığını öne sürüyor.
Makale, dijital çağda kişisel ve profesyonel gelişimin, içe kapanmak yerine açık ve kamusal paylaşımlarla nasıl zenginleşebileceğine dair güçlü bir argüman sunuyor.