Yazar, 2001 yılından kalma ve akış şemalarını ASCII sanatı olarak oluşturan Graph::Easy adlı eski bir Perl kütüphanesini web'e taşımak için bir projeye girişti. Simon Willison'ın benzer bir başarı hikayesinden ilham alan yazar, başlangıçta Claude Code ve WebPerl kullanarak tarayıcıda çalışan küçük bir web uygulaması geliştirmeyi başardı. Bu ilk başarı, kütüphanenin web ortamında işlevselliğini sergileyen etkileyici bir prototip ortaya koydu.
Ancak, WebPerl yorumlayıcısının birkaç saniyelik başlangıç süresi yazarı rahatsız etti. Daha hızlı bir çözüm arayışıyla, Claude'dan Graph::Easy kütüphanesini doğrudan TypeScript'e port etmesini istedi. Bu karar, yazarın yapay zeka modellerinin karmaşık kod dönüşüm görevlerini kolayca halledebileceği yönündeki yanlış inancından kaynaklanıyordu. Bu "açgözlülük" ve yapay zeka yeteneklerine aşırı güven, projenin "meyvesiz ve sinir bozucu" bir yolculuğa dönüşmesine neden oldu.
Deneyim, büyük dil modellerinin (LLM) karmaşık ve eski kod tabanlarını bir dilden diğerine güvenilir bir şekilde port etme konusunda henüz yeterince gelişmediğini gösterdi. Yazar, LLM'lerin bu tür görevlerde ciddi denetim, doğrulama ve insan müdahalesi gerektirdiğini fark etti. Bu proje, yapay zeka destekli kod dönüşümünün mevcut sınırlamalarını ve geliştiricilerin bu araçları kullanırken karşılaşabileceği beklenmedik zorlukları açıkça ortaya koyan önemli bir ders oldu.
Yapay zeka destekli kod dönüşüm araçları, karmaşık ve eski kod tabanlarını modern platformlara taşımada hala önemli zorluklar barındırıyor.