Google Ads altyapısında çalışan bir mühendisin deneyimlerini aktardığı bu makale, büyük şirketlerde sıkça karşılaşılan ve geliştiricilere 'sonsuz acı' veren bir olguya, yani 'mini-framework'lerin oluşturulmasına odaklanıyor. Yazar, mini-framework'leri, küçük ekipler tarafından kendi özel sorunlarını çözmek amacıyla, mevcut şirket içi teknoloji yığınları veya framework'ler üzerine inşa edilen, yeni kavramlar tanıtan ve yaratıcıları tarafından 'sihirli' çözümler sunduğu iddia edilen yapılar olarak tanımlıyor. Bu tür framework'lerin, başlangıçta iyi niyetli hedeflerle ortaya çıksa da, zamanla ciddi sorunlara yol açtığını belirtiyor.
Yazar, kendi ekibinin dağıtık programlar yazmak için kullandığı iyi tasarlanmış bir Google-içi framework üzerine bir soyutlama katmanı (yani bir mini-framework) ekleme girişimini örnek veriyor. Amaç, org genelinde benimsenmeyi kolaylaştırmak ve mevcut 'kaşıntılı noktaları' çözmekti. Ancak, bu soyutlama katmanının geliştirilmesi ve mevcut kod tabanına entegrasyonu beklenenden çok daha uzun sürdü, yaklaşık bir yıl gibi bir zaman aldı. Göç sırasında, yeni soyutlamanın belirli kullanım senaryolarını ele alamadığı ortaya çıktı ve bu da sürekli yamalamalar gerektirdi. Bu süreçte yazılan yeni kodlar da göç için ek gereksinimler ve iş yükü oluşturdu.
Sonuç olarak, başlangıçta planlanandan çok daha fazla zaman harcandı ve yeni framework'ü kullanmaya başlayan mühendisler, karmaşıklığı gizlemek yerine daha fazla karmaşıklık getirdiğini, öğrenmesinin ve kullanmasının zor olduğunu fark etti. Makale, mini-framework'lerin kısa vadeli çözümler gibi görünse de, uzun vadede bakım zorlukları, öğrenme eğrisi ve beklenmedik sorunlar nedeniyle geliştirici verimliliğini düşürdüğünü ve genel olarak kaçınılması gerektiğini vurguluyor.
Şirket içi mini-framework'ler, iyi niyetli çözümler gibi görünse de, genellikle geliştirici verimliliğini düşüren ve uzun vadede beklenmedik karmaşıklıklar yaratan gizli maliyetlere yol açar.