New York'a taşındıktan sonra yan projelere ayıracak zamanı azalan bir geliştirici, günlük bir saatlik metro yolculuğunu değerlendirmenin yollarını arıyor. Bu süreyi kod yazarak geçirmeye başlayan yazar, kısıtlı bir ortamda çalışmanın beklenmedik faydalarını keşfediyor. Çoklu monitörler, özel klavye veya sürekli internet bağlantısı gibi alışılagelmiş kurulumların olmaması, dikkat dağıtıcı unsurları ortadan kaldırarak odaklanmayı artırıyor. Yazar, sadece üzerinde çalıştığı şeye yoğunlaşabildiğini ve bu durumun verimliliğini olumlu etkilediğini belirtiyor. Nadiren internet gerektiğinde ise, metro duraklarındaki ücretsiz Wi-Fi'ı kısa süreliğine kullanarak paket indirme veya dokümantasyon kontrolü gibi ihtiyaçlarını karşılayabiliyor.
Ancak, bu çalışma şeklinde bazı zorluklar da mevcut. Özellikle düşük seviyeli gömülü sistem projelerinde donanım simülatörleri kullanmadığı için, metroda yazdığı kodu derlemenin ötesinde test etme imkanı bulamıyor. Bu durum, kodu daha derinlemesine düşünmeye ve olası çıktıları zihinde canlandırmaya zorlayarak farklı bir öğrenme deneyimi sunuyor. Ayrıca, metronun gürültülü ve ideal olmayan ortamı, karmaşık durum makinelerini zihinde tutmayı riskli hale getiriyor. Bu gibi durumlarda, yazar daha çok "ayak işi" olarak tabir ettiği systemd servisleri oluşturma, Nix paketleme veya donanım başlatma gibi görevlere odaklanıyor. Çok karmaşık bir problemle karşılaştığında ise, dizüstü bilgisayarını çantasına koyup bir not defterine diyagramlar çizerek çözüm yollarını taslak halinde belirliyor.
Son olarak, yazar metroda dizüstü bilgisayar kullanmanın güvenlik risklerini de ele alıyor. Arkadaşlarının hırsızlık konusunda endişelenmesine rağmen, yazar ikinci el ve ucuz bir ThinkPad kullandığı için bu riski düşük görüyor. Hırsızlığın ancak bir istasyonda, trenden inerken gerçekleşebileceğini ve bu durumun kalabalık istasyonlarda hırsız için de riskli olacağını belirtiyor. Bu nedenle, olası bir hırsızlık durumunda bile yeni bir cihaz alıp kurulum yapmanın nispeten kolay olacağını düşünerek bu konuyu fazla dert etmiyor.
Günlük ulaşım süresi, doğru yaklaşımla dikkat dağıtıcılardan arınmış, odaklanmış ve verimli bir kod geliştirme ortamına dönüştürülebilir.