Netflix, Spotify ve Google gibi devasa platformlar, milyarlarca kullanıcıya hizmet verirken sistemlerinin çökmemesini nasıl sağlıyor? Cevap, daha fazla sunucu veya sihirli bir veritabanı değil, binlerce makine üzerinde çalışan yazılımları yönetmekle görevli bir orkestrasyon sistemi. Bu sistemlerin en popüleri ise Google'ın dahili projesi Borg'dan ilham alan Kubernetes'tir. Google, 2003'ten itibaren kendi altyapısını yönetmek için Borg'u kullanmış, haftada 2 milyar konteyneri sorunsuz bir şekilde çalıştırmıştır. 2013'te Docker'ın konteynerleri herkes için erişilebilir kılmasıyla birlikte, uygulamaları izole ve taşınabilir birimler halinde paketlemek yaygınlaştı. Ancak Docker, uygulamaları nasıl paketleyeceğiniz sorununu çözerken, binlerce örneği yüzlerce makineye nasıl dağıtacağınız sorununa bir çözüm sunmuyordu.
Bu boşluğu gören Google, 2014 yılında Borg'dan edindiği derslerle açık kaynaklı bir konteyner orkestrasyon sistemi olan Kubernetes'i duyurdu. 2015'te Cloud Native Computing Foundation'a (CNCF) bağışlanmasıyla Kubernetes, bulut sağlayıcılardan bağımsız hale geldi ve kısa sürede sektör standardı haline geldi. AWS, Azure ve Google Cloud gibi tüm büyük bulut sağlayıcıları yönetilen Kubernetes hizmetleri sunmaya başladı. Kubernetes öncesinde, yazılımları büyük ölçekte dağıtmak, her sunucuya tek tek bağlanıp kod çekmek, bağımlılıkları kurmak ve uygulamayı başlatmak gibi zahmetli ve hataya açık "imperative" (zorunlu) bir süreçti. Kubernetes ise bu modeli "declarative" (bildirimsel) bir yaklaşımla değiştirir: Kullanıcı sadece istediği son durumu (örneğin, uygulamamın 3 kopyasının çalışmasını istiyorum) belirtir, Kubernetes ise bu durumu gerçekleştirmek için gereken tüm adımları otomatik olarak yönetir. Bu sayede geliştiriciler, altyapının nasıl çalıştığından çok, ne çalıştığına odaklanabilirler.
Kubernetes, modern bulut tabanlı uygulamaların büyük ölçekte güvenilir ve verimli bir şekilde çalıştırılmasını sağlayan temel bir teknoloji haline gelmiştir.