Orta İtalya'da yaşayan Apennine boz ayıları (Ursus arctos marsicanus), insan yerleşimlerinin yakınlığı nedeniyle evrimleşerek daha küçük boyutlara ve daha az agresif bir yapıya sahip oldu. Molecular Biology and Evolution dergisinde yayımlanan bir araştırmaya göre, bu izole ayı popülasyonu, diğer Avrupa boz ayılarından 2.000-3.000 yıl önce ayrıldı ve Roma döneminden bu yana tamamen izole kaldı. Ormanların tarım için açılması ve insan nüfus yoğunluğunun artması, bu popülasyonun gerilemesinde ve izolasyonunda önemli rol oynadı. Günümüzde Apennine boz ayıları, diğer Avrupa, Kuzey Amerika ve Asya boz ayı popülasyonlarına kıyasla belirgin fenotipik farklılıklar göstermektedir; daha küçük vücutlara, benzersiz baş ve yüz özelliklerine ve daha az agresif davranışlara sahiptirler.
Araştırmacılar, bu nesli tükenmekte olan ayı popülasyonu üzerindeki insan faaliyetlerinin tetiklediği son evrimsel değişikliklere odaklandı. Apennine boz ayısı için yüksek kaliteli, kromozom düzeyinde bir referans genomu oluşturdular ve örnek bireylerden tam genomları yeniden dizilediler. Bu genomlar, Slovakya'daki daha büyük bir Avrupa popülasyonu ve daha önce yayımlanmış Amerikan boz ayısı genomlarıyla karşılaştırıldı. Beklendiği gibi, Apennine boz ayıları diğer boz ayılara göre daha düşük genomik çeşitlilik ve daha yüksek akraba evliliği sergiledi. Daha da önemlisi, çalışma, Apennine boz ayılarının agresifliği azaltan genlerle ilişkili seçilim izlerine sahip olduğunu ortaya koydu.
Bulgular, muhtemelen daha agresif ayıların insanlar tarafından ortadan kaldırılmasıyla tetiklenen davranışla ilgili genetik varyantlar üzerindeki seçilimin, çok daha az agresif bir ayı popülasyonunun ortaya çıkmasına yol açtığını gösteriyor. Bu durum, insanların doğal alanlara tecavüzünün demografik düşüşe ve genomik erozyona yol açarak yok olma riskini artırdığını, ancak aynı zamanda insanlar ve ayılar arasında daha az çatışmalı bir ilişkinin evrimini istemeden teşvik ettiğini gözler önüne seriyor. Bu çalışma, insan-doğa etkileşimlerinin türlerin evrimini nasıl şekillendirebileceğine dair önemli bir örnek teşkil ediyor.
İnsan faaliyetlerinin, izole bir ayı popülasyonunun hem genetik çeşitliliğini hem de davranışsal özelliklerini nasıl etkileyerek türler arası etkileşimi yeniden şekillendirdiğini gösteriyor.