Hızlı çalışmanın sadece daha fazla iş bitirmekten öte, derinlemesine faydaları vardır. Bir işi çabuk tamamladığınızda, zihninizde o işin maliyeti düşer ve bu da sizi daha fazla şey yapmaya teşvik eder. Tersine, bir görevi tamamlamak uzun sürdüğünde, yeni bir şeye başlamak "pahalı" hissedilir ve bu da eylemsizliğe yol açar. Dahası, bir şeyi yavaş yapmaya alışmak, o şeyi hep yavaş yapmaya devam etmenize neden olur; çünkü hızlanmanın tek yolu, bir işi defalarca pratik etmektir. Bu durum, bitirilemeyen görev listelerinde biriken ataletle de benzerlik gösterir ve zamanla yeni maddeler eklemeyi bile bırakmanıza neden olabilir.
Hızın bu etkisi, günlük etkileşimlerden büyük sistemlere kadar birçok alanda gözlemlenir. Örneğin, e-postalara hızlı yanıt verdiğinizde, göndericiler daha fazla e-posta göndermeye eğilimli olur çünkü yanıt almanın maliyeti düşük görünür. Web sitelerinde de benzer bir durum söz konusudur; yavaş sunucu yanıt süreleri kullanıcıları uzaklaştırırken, Google gibi platformlar arama hızını önceliklendirerek kullanıcıların daha fazla arama yapmasını ve deneme-yanılma yoluyla bilgiye daha kolay ulaşmasını sağlar. İş yerlerinde de hızlı çalışanlar daha fazla iş alır çünkü yöneticiler, onların zamanını "ucuz" ve hızla geri dönecek bir kaynak olarak görürken, yavaş çalışanlara iş vermek zihinsel bir yük haline gelir. Genel kural şudur: öğeleri hızla işleyen sistemler daha fazla beslenirken, yavaş sistemler "aç kalır".
Hız, sadece verimliliği artırmakla kalmaz, aynı zamanda bireysel ve sistemik davranışları, etkileşimleri ve kaynak akışını derinden etkileyen temel bir itici güçtür.