Gulf of the Farallones Ulusal Deniz Koruma Alanı (NMS) ve çevresindeki çevresel stres, kamuoyunun önemli ilgisini çekmektedir. ABD Jeoloji Araştırmaları Kurumu (USGS), taranmış malzeme atıklarının bertaraf edileceği açık deniz alanlarının belirlenmesi ve radyoaktif atık varillerinin konumlarının tespit edilmesiyle ilgili çalışmalara destek olmak amacıyla jeolojik bilgiler sağlamaktadır. Taranmış malzemelerin bertarafından ve atık kaplarının yırtılmasından kaynaklanan deniz ortamına verilebilecek potansiyel zararı değerlendirmek, jeoloji, oşinografi ve taşınan tortulların hareketi ile nihai akıbeti hakkında detaylı bilgi olmadan zordur. USGS çalışmaları, taranmış malzemeler için potansiyel bertaraf alanlarının ön çalışmalarında kritik bir rol oynamaktadır. 1990'dan bu yana Çevre Koruma Ajansı (EPA), Ordu Mühendisler Birliği ve ABD Donanması ile yapılan işbirliği, San Francisco'nun batısındaki yaklaşık 1.000 mil karelik bir alanda aday bertaraf alanlarının sayısını altıdan üçe düşürmüştür.
Önerilen taranmış malzeme bertaraf alanı için temel jeolojik özellikler arasında, diğer lojistik niteliklerin yanı sıra, hafif eğimli, belirgin olmayan bir ova, tortul veya kaya kütlesi hareketine dair kanıt olmaması, taranmış malzemeleri yeniden dağıtabilecek güçlü akıntıların bulunmaması ve düşük seviyeli biyota yer almaktadır. İdeal alan, erozyon veya tortul dengesizliği yerine net birikimin olduğu jeolojik olarak stabil bir yer olacaktır. USGS bilim insanlarının rolü, düzenleyici kurumlar için jeolojik ve jeofizik verileri yorumlamaktır; bir alanın bertaraf alanı olarak uygunluğu hakkında yargıda bulunmazlar. Çevresel düzenlemeleri uygulamaktan sorumlu yetkililer, uygun bertaraf alanlarını seçmek için bu jeolojik yorumları diğer kriterlerle birlikte kullanırlar.
1946 ile 1970 yılları arasında, Farallones NMS ile çakışan 350 deniz mili karelik bir alana yaklaşık 50.000 varil tehlikeli ve radyoaktif atık dökülmüştür. Çevre yöneticilerinin karşılaştığı görev, 55 galonluk varillerin çevresindeki kirliliği değerlendirmektir. Ancak yöneticiler, bu kapların kesin konumlarını bilmedikleri için, kirliliğin boyutuna dair ipuçları sağlayacak etkili bir tortul ve su örnekleme programı oluşturamamaktadır. Ulusal Okyanus ve Atmosfer İdaresi (NOAA) ile işbirliği içinde yapılan USGS haritalaması, potansiyel olarak kirlenmiş alanın sadece yüzde 15'ini kapsamaktadır. USGS bilim insanları, sonar geri saçılım sinyalinin, atık kapları gibi jeolojik olmayan hedefleri jeolojik hedeflerden ayırmak için dijital olarak geliştirilebileceğini belirlemişlerdir.
Jeolojik verilerin toplanması ve yorumlanması, deniz ekosistemlerini korumak ve tehlikeli atıkların çevresel etkilerini yönetmek için hayati önem taşımaktadır.