Bir yazılım mühendisi, YouTube'daki "rüya işinden" ayrılma kararını, üçüncü terfi denemesinde de "yeterli etki yaratmadığı" gerekçesiyle reddedilmesi üzerine aldı. L4 seviyesinde olmasına rağmen, YouTube'da önemli özelliklerin lansmanına liderlik etmiş, ekipler yönetmiş ve birçok kişi tarafından kullanılan sistemler tasarlayıp uygulamıştı. Organizasyon genelinde takdir görmesine ve vazgeçilmez olarak görülmesine rağmen, resmi seviyesi ve buna bağlı tazminatı, gerçekte yaptığı işin çok altında kalıyordu. Bu durum, büyük organizasyonlardaki birçok mühendisin karşılaştığı yaygın bir sorunu gözler önüne seriyor: performansın ve sorumluluğun unvan ve maaşla eşleşmemesi.Yazar, ya terfi döngüsünün belirsizliğine rağmen daha fazla çalışmaya devam etme ya da çıktısını hemen tanıyacak bir şirket bulma seçeneğiyle karşı karşıya kaldı. İkinci yolu seçerek, mülakatlar sırasında "çift seviye" atlama (L4'ten L6'ya) hedefiyle iş aramaya karar verdi. Amacı sadece bir pozisyon değişikliği değil, zaten yapmakta olduğu işe uygun bir unvan ve tazminat elde etmekti. Bu süreç, mevcut işinde yüksek performans sergilerken aynı zamanda yeni bir iş aramanın getirdiği yoğun bir "çift hayat" yaşamasını gerektirdi.İş arayışı, tam zamanlı bir meslek niteliğindeydi ve YouTube gibi talepkar bir işte yüksek performans sergilemeye devam ederken bu süreci yürütmek zihinsel olarak oldukça yıpratıcıydı. Yazar, mesai saatleri dışında algoritmalar ve sistem mimarisi tasarımı gibi konulara çalışmak zorunda kaldı. Ofisten uzakta bir kafede kodlama problemleri çözmek, arabada "telefon görüşmeleri" yapmak ve mülakatlar için tatil günlerini kullanmak gibi yöntemlere başvurdu. Bu ikili yaşam, saygı duyduğu insanlara gerçeği gizlemek zorunda kalması nedeniyle duygusal olarak da zorlayıcıydı.
Büyük teknoloji şirketlerindeki kariyer ilerlemesi zorluklarını ve çalışanların daha iyi fırsatlar ararken yaşadığı kişisel mücadeleleri gözler önüne seriyor.