Yazar, River Falls, Wisconsin'da duyduğu bir sohbetten yola çıkarak yapay zekanın iş gücü üzerindeki etkilerini ve bunun vergilendirme sistemine yansımalarını ele alıyor. Sohbet, bir kişinin Microsoft Copilot'ı bir e-tabloda kullanırken yaşadığı hayal kırıklığını ve sonunda manuel yönteme dönmesini anlatıyor. Yazar bu durumu bir başarısızlık olarak değil, sistemin beklenen şekilde çalıştığının bir işareti olarak görüyor. Otomasyon süreçlerinde sürtünmenin kaçınılmaz olduğunu ve teknolojinin insanı yavaşlattığı noktaların ortaya çıkacağını belirtiyor. Bu durum, "human-in-the-loop" (döngüdeki insan) kavramının gerçek amacını sorgulatıyor.
Makalenin temel tezi, bu sorgulamanın cevabının "vergiler" olduğudur. Hükümetler, okullar, yollar ve sağlık sistemleri insan gelirlerinden alınan vergilerle finanse edilir. Yapay zeka bir çalışanın yerini aldığında, bu vergi tabanı da ortadan kalkar. Büyük ölçekte, yapay zekanın getirdiği "verimlilik", kamu gelirlerinde büyük bir açık yaratır. Bu durumun altyapının çökmesi, hizmetlerin azalması ve kalan az sayıdaki çalışanın üzerindeki vergi yükünün artması gibi öngörülebilir sonuçları olacağı vurgulanıyor. Yazar, bu duruma karşı çıkan teknoloji uzmanlarının ve serbest piyasa savunucularının argümanlarını da çürütüyor. Kurumsal vergilerin açığı kapatamayacağını, çünkü şirketlerin karlarını vergi cennetlerine kaydırma veya hisse geri alımı gibi yöntemlerle gizleyebildiğini belirtiyor. Yapay zekanın bir traktör gibi sadece bir araç olduğu argümanına karşılık, traktörlerin fiziksel emeği artırırken yapay zekanın zihni simüle ettiğini ve endüstriyel devrimin aksine yapay zeka yer değiştirmesinin çok daha hızlı gerçekleştiğini ifade ediyor. Yazılımın vergilendirilemeyeceği argümanına ise, kodun değil, yaratılan değer akışının, ülke içinde elde edilen gelirin veya veri merkezlerinin muazzam enerji tüketiminin vergilendirilebileceği yanıtını veriyor. Son olarak, bunun bir "Luddite korkusu" olmadığını, basit bir matematiksel gerçeklik olduğunu, iş gücünün önemli bir kısmının yerinden edilmesi durumunda kalanların sosyal güvenlik ağını finanse edemeyeceğini ekliyor.
Yapay zekanın yaygınlaşmasıyla insan iş gücünün yerini alması, devletlerin vergi gelirlerinde ciddi bir düşüşe yol açarak kamu hizmetlerinin finansmanını tehdit ediyor.