Makale, yazarın 1990'lardan günümüze uzanan 30 yıllık web geliştirme serüvenini kişisel bir bakış açısıyla ele alıyor. Yazar, 2025'teki web geliştirme dünyasına dair büyük bir iyimserlik taşıdığını belirtiyor; yapay zeka, gelişmiş framework'ler ve altyapılar sayesinde her şeyin daha kolay ve erişilebilir hale geldiğini vurguluyor. Gmail, YouTube, Netflix gibi karmaşık uygulamaların artık mümkün olduğunu, bunun geçmişte hayal bile edilemeyecek bir dönüşüm olduğunu ifade ediyor.
Geçmişe dönerek, 90'lı yılların sonundaki "statik web" dönemini anlatıyor. Bu dönemde web'in bir keşif alanı gibi hissettirdiğini, öğrenmenin "kaynağı görüntüle" (View Source) yöntemiyle ve fiziksel kitaplar aracılığıyla gerçekleştiğini aktarıyor. Kendi ilk web sitesini babasının Unix sunucusunda kurduğunu, Notepad ve FTP kullanarak HTML ile içerik yayınladığını belirtiyor. O zamanlar HTML'in <table> etiketleri, font renkleri ve boşluk bırakmak için kullanılan "spacer GIF"lerle dolu, karmaşık bir yapıda olduğunu, CSS'in ise genellikle satır içi veya HTML nitelikleriyle kullanıldığını hatırlatıyor.
Dinamik içerik oluşturmanın, örneğin bir ziyaretçi defteri veya sayaç eklemenin, CGI script'leri ve Perl veya C gibi dillerle ne kadar zorlu olduğunu dile getiriyor. Bu retrospektif, web'in basit bir metin düzenleyici ve FTP ile başlayan yolculuğunun, günümüzün gelişmiş araçları ve platformlarıyla nasıl bir evrim geçirdiğini gözler önüne seriyor.
Makale, web geliştirmenin statik HTML sayfalarından günümüzün yapay zeka destekli karmaşık uygulamalarına uzanan dönüşümünü kişisel bir deneyimle aktararak sektördeki devrimi gözler önüne seriyor.