Yazar, web'deki erişilebilirlik durumundan duyduğu derin hayal kırıklığını ve öfkeyi dile getiriyor. Erişilebilirliğin o kadar temel bir konu olduğunu belirtiyor ki, bu konuda bir yazı yazmak zorunda kalmasını bile absürt buluyor. Birçok geliştirici ve müşterinin erişilebilirliği "önemsiz" veya "sonradan halledilebilecek" bir detay olarak gördüğünü, hatta bu konuyu gündeme getirenleri "saf" bulduğunu gözlemliyor. Yazar, erişilebilirliğe verdiği önem nedeniyle bazı müşterilerini kaybettiğini ancak vicdanen erişilemez bir ürün yaratmayı reddettiğini ifade ediyor. Ona göre, erişilemez bir ürün "bozuk" bir üründür ve küçük bir rahatsızlıktan öte, ciddi bir engel teşkil eder.
Makale, standartları belirleyenlerin bile bu ilkeyi unuttuğunu, CSS carousel fiyaskosu gibi örneklerle gösteriyor. Bu tür durumlarda, geliştirici kolaylığı, temel kapsayıcı uygulamaların önüne geçiyor. Erişilebilirlik uzmanlarının sorunları tespit etme ve çözme çabalarının, iyileştirme niyetiyle değil, eleştirileri çürütme arzusuyla karşılandığını vurguluyor. Yazar, yıllar süren soyutlamaların, kod yazan kişinin rahatlığını, kodu kullanan kişilerin hayatta kalma ve hareket özgürlüğünün önüne geçirdiğini savunuyor.
Sonuç olarak, erişilebilirlik herkesin sorumluluğunda olmalı ve geliştirme sürecinin her aşamasına entegre edilmelidir. İnsanları dışlayan bir yeniliğin gerçek bir yenilik olmadığını, sadece "parlak bir dışlama" olduğunu belirtiyor. Erişilebilirlik, web'in temel bir direği olup, göz ardı edilmesi kabul edilemez bir durumdur.
Web erişilebilirliği, sadece bir özellik değil, her kullanıcının internete eşit erişimini sağlayan temel bir insan hakkı ve ürünün işlevselliğinin ayrılmaz bir parçasıdır.