Shut-in Society, 1877'de Jennie Drinkwater tarafından kronik rahatsızlıkları nedeniyle evlerinden çıkamayan kişilere neşe ve teselli getirmek amacıyla kurulan uluslararası, mezhepsiz bir sosyal hizmet örgütüdür. Başlangıçta "örgütlenmesiz bir örgüt" olarak tanımlanan bu inisiyatif, mektup arkadaşlığı aracılığıyla hasta ve sağlıklı bireyleri bir araya getirmeyi hedefliyordu. Drinkwater'ın kendi hastalığı sırasında yaşadığı yalnızlık, bu fikrin doğmasına zemin hazırladı ve 1877'de Advocate and Garden dergisindeki bir makale sayesinde ilk üyelerle bağlantı kurdu.
1884'te New York City'de resmen örgütlenen ve ertesi yıl tüzel kişilik kazanan Shut-in Society, hızla büyüdü. 1902'ye gelindiğinde, üyeleri tarafından kullanılan 102 tekerlekli sandalyesi ve dağıtılan yüzlerce kitap, dergi ve gazetesiyle faaliyetlerini genişletmişti. 1958'e kadar Amerika Birleşik Devletleri'nin 40 eyaletine, Kanada, İngiltere ve Avustralya'ya yayılarak uluslararası bir boyut kazandı. Örgütün temel amaçları arasında, mektuplar ve diğer hatıra objeleriyle hasta odalarının sıkıcılığını gidermek, acı çekenlerin evlerinde İsa'nın sevgisini ve varlığını göstermek, belirli zamanlarda birbirleri için dua etmek ve İncil vaatlerinin incelenmesiyle inanç, umut, sabır ve cesareti teşvik etmek yer alıyordu.
İlk zamanlarda bir el kitabı ile üyelerin isim ve adreslerini paylaşan örgüt, daha sonra "Circular Letter" adlı bir bülten ve ardından Kate Sumner Burr tarafından düzenlenen "Shut-In Visitor" adlı kendi yayın organını çıkardı. Bu yayınlar, üyeler arasındaki iletişimi güçlendirerek, iyileşme, ölüm veya taşınma gibi önemli bilgileri paylaşmayı sağlıyordu. Shut-in Society, resmi bir yapıdan çok, dayanışma ve karşılıklı destek üzerine kurulu, gönüllülük esasına dayalı bir hareket olarak varlığını sürdürdü.
Kronik rahatsızlıklar nedeniyle izole olan bireylere mektuplar aracılığıyla sosyal destek ve moral sağlayan bu örgüt, toplumsal dayanışmanın ve empatinin gücünü gösterdi.