Amerika'nın en büyük gıda yardım kuruluşu Feeding America, yıllardır süregelen dağıtım sistemindeki aksaklıklar nedeniyle milyonlarca pound gıdayı israf ediyordu. Sistem, ihtiyaçları göz ardı ederek stok ve bağışları dikkate almadan, örneğin Idaho'daki gıda bankalarına patates, Alaska'daki depolara ise turşu dolu kovalar gönderiyordu. Bu merkeziyetçi yaklaşım, gıdaların besin değerini, taşıma maliyetini veya yerel ihtiyaçları gözetmeden tüm gıda türlerini eşit kabul ederek büyük bir verimsizlik yaratıyordu. Gıda bankaları, Feeding America'dan gelen gıdanın yalnızca %20'sini alırken, geri kalanı yerel kaynaklardan temin ediliyordu. Bu durum, aynı ürünlerin gereksiz yere tekrar tekrar gönderilmesine ve depolama kapasitesi yetersiz olan yerlere bozulacak ürünlerin ulaşmasına neden oluyordu. Hatta gıda bankaları işe yaramayan ürünleri reddettiğinde bile bu durum, ihtiyaç ölçümlerini olumsuz etkileyerek cezalandırılıyordu.
Bu sorunları çözmek için Pazar tasarımı ekonomisi prensiplerinden yararlanıldı. Chicago Üniversitesi'nden ekonomistlerin geliştirdiği yeni sistem, gıda bankalarına kendi ihtiyaçlarına göre seçim yapma olanağı sundu. Bu 'seçim sistemi', gıda bankalarının gerçek zamanlı stok durumlarını, depolama kapasitelerini ve acil ihtiyaçlarını göz önünde bulundurarak gıdaların daha etkin bir şekilde dağıtılmasını sağladı. Sonuç olarak, yıllık gıda arzı 100 milyon pound arttı ve bu da her gün ek olarak 60.000 kişiyi doyurabilecek bir kapasiteye ulaştı. Bu yenilikçi yaklaşım, Pazar tasarımı alanındaki en net başarı örneklerinden biri olarak öne çıkıyor ve gıda yardım sistemlerinde verimliliği artırmanın potansiyelini gösteriyor.
Pazar tasarımı prensiplerinin gıda dağıtım sistemlerine uygulanması, israfı azaltarak ve verimliliği artırarak milyonlarca insanın beslenmesine katkı sağlayabilir.