Web geliştiricileri, HTML kodlarını daha okunabilir ve yönetilebilir hale getirmek için kendi özel etiketlerini oluşturabilirler. Tarayıcılar, tanımadıkları HTML etiketlerini varsayılan olarak jenerik öğeler gibi işler ve bu etiketlere uygulanan CSS kuralları dışında herhangi bir özel davranış sergilemezler. Bu durum, yaygın bir yanılgının aksine, standartlaştırılmış bir davranıştır ve geliştiricilere <div> veya <span> gibi genel etiketler yerine daha anlamlı ve açıklayıcı etiketler kullanma esnekliği sunar. Özellikle etiket adlarına tire (-) eklemek, bu özel etiketlerin gelecekteki HTML standartlarıyla çakışmamasını garanti eder.
Bu yaklaşım, özellikle iç içe geçmiş etiket yapılarında kodun okunabilirliğini önemli ölçüde artırır. Örneğin, bir makale yapısını div etiketleriyle ve çok sayıda sınıf adıyla oluşturmak yerine, <main-article>, <article-header>, <article-quote> gibi özel etiketler kullanmak, kodun amacını anında belli eder ve </div> etiketlerini sayma zorunluluğunu ortadan kaldırır. Bu sayede, geliştiriciler belirli bir kod bloğunun nerede başlayıp bittiğini çok daha kolay anlayabilir ve kod üzerinde değişiklik yaparken hata yapma olasılıkları azalır.
Özetle, mevcut, açıklayıcı yerleşik HTML etiketleri varken onları kullanmak en iyisi olsa da, div ve span gibi anlamsız genel etiketler yerine özel etiketler oluşturmak, özellikle karmaşık arayüzlerde kodun semantik yapısını güçlendirir ve uzun vadede bakımını kolaylaştırır. Bu yöntem, sadece bir "tuhaflık" olmaktan öte, modern web geliştirme pratiklerinde kod kalitesini artırmak için güçlü bir araçtır.
Geliştiriciler, özel HTML etiketleri kullanarak kod okunabilirliğini ve bakımını önemli ölçüde iyileştirebilir, karmaşık yapıları daha anlaşılır hale getirebilirler.